بامداد در طول يه روز از 24 روز باقيمانده به كنكور :
ساعت 7 روز شنبه :
همه بيدار شدن و دارن مي رن سر كار؛ كوچه پر ِ از صداي آدما و گنجشكاي پشت پنجره و بوي نون كه از نونوايي روبه رو مي اد، اونوقت من بدبخت بي چاره بعد 3، 4 ساعت وول وول خوردن هنوز خوابم نبرده، بي خيال ِ سلامت جسم، امروزم يه ديازپام مي خورم و مي خوابم.
ساعت 1 ظهر شنبه :
آخ جون! بالاخره خوابم برد ؛ ديگه قول مي دم هر جوري شده امشب بدون قرص و مرص بخوابم.
ساعت 4 ظهر شنبه
به شدت خوابم مياد ، ولي نه! نه بامداد، تو نبايد بخوابي، اگه الان بخوابي ديگه شب خوابت نمي بره، پاشو درس بخون.
ساعت 12 شب شنبه :
آخ جون مثل اينكه يواش يواش دارم ميرم ...
ساعت ۲ شب همان شب :
و بامداد خوشحال و خندان شب بخير ميگويد و به رختخواب مي رود ...
ساعت 3 بامداد روز يكشنبه :
واي خدايا چرا خوابم نمي بره؟! دلم آب پرتغال مي خواد ( جاي شما خالي ميرم و مي خورم و مامان و بابا كلي به من مي خندن )
ساعت 8 صبح همان يکشنبه لعنتي:
طبق معمول روزهاي گذشته يه ملافه تيره دولا پشت پرده اتاق مي زنم و پاورچين پاورچين ميرم سر كشو و يه ديازپام كش مي رم و بعشدم دلمو خوش مي كنم كه اين ديگه آخريشه ...
ساعت 8 صبح فردا و فرداها هم همين آش و همين كاسه ...
حالا اگه شماها جاي من بودين چي كار مي كردين ؟ 22 روز مونده به كنكور؛ جاي شب و روزتون قاطي شده باشه !
تو رو خدا هر كي هر راهي به نظرش مي رسه بگه ، لطفنم نگين برم ماست بخورم و دوغ بخورم و دوش بگيرم و برم قدم بزنم و ...
اينا جواب منو نمي ده ، يه چيزي بگين با اثر كوتاه مدت ديازپام و كلونازپام و بدون اثرات طولاني مدت ...
دستم به دامنتون، من خاك پاتونم ، كنيزتونم ، كوچيكتونم ، فداتون بشم، کمکم كنين ..جبران مي کنم ...
فردا اسممو عكسمو تو روزنامه ديدن"اولين جوان ناكام بد خواب" ، بعد وجداناتون درد نگيره كه منو كمك نكردين؛ حالا ببينين كي گفتم ...
ساعت 7 روز شنبه :
همه بيدار شدن و دارن مي رن سر كار؛ كوچه پر ِ از صداي آدما و گنجشكاي پشت پنجره و بوي نون كه از نونوايي روبه رو مي اد، اونوقت من بدبخت بي چاره بعد 3، 4 ساعت وول وول خوردن هنوز خوابم نبرده، بي خيال ِ سلامت جسم، امروزم يه ديازپام مي خورم و مي خوابم.
ساعت 1 ظهر شنبه :
آخ جون! بالاخره خوابم برد ؛ ديگه قول مي دم هر جوري شده امشب بدون قرص و مرص بخوابم.
ساعت 4 ظهر شنبه
به شدت خوابم مياد ، ولي نه! نه بامداد، تو نبايد بخوابي، اگه الان بخوابي ديگه شب خوابت نمي بره، پاشو درس بخون.
ساعت 12 شب شنبه :
آخ جون مثل اينكه يواش يواش دارم ميرم ...
ساعت ۲ شب همان شب :
و بامداد خوشحال و خندان شب بخير ميگويد و به رختخواب مي رود ...
ساعت 3 بامداد روز يكشنبه :
واي خدايا چرا خوابم نمي بره؟! دلم آب پرتغال مي خواد ( جاي شما خالي ميرم و مي خورم و مامان و بابا كلي به من مي خندن )
ساعت 8 صبح همان يکشنبه لعنتي:
طبق معمول روزهاي گذشته يه ملافه تيره دولا پشت پرده اتاق مي زنم و پاورچين پاورچين ميرم سر كشو و يه ديازپام كش مي رم و بعشدم دلمو خوش مي كنم كه اين ديگه آخريشه ...
ساعت 8 صبح فردا و فرداها هم همين آش و همين كاسه ...
حالا اگه شماها جاي من بودين چي كار مي كردين ؟ 22 روز مونده به كنكور؛ جاي شب و روزتون قاطي شده باشه !
تو رو خدا هر كي هر راهي به نظرش مي رسه بگه ، لطفنم نگين برم ماست بخورم و دوغ بخورم و دوش بگيرم و برم قدم بزنم و ...
اينا جواب منو نمي ده ، يه چيزي بگين با اثر كوتاه مدت ديازپام و كلونازپام و بدون اثرات طولاني مدت ...
دستم به دامنتون، من خاك پاتونم ، كنيزتونم ، كوچيكتونم ، فداتون بشم، کمکم كنين ..جبران مي کنم ...
فردا اسممو عكسمو تو روزنامه ديدن"اولين جوان ناكام بد خواب" ، بعد وجداناتون درد نگيره كه منو كمك نكردين؛ حالا ببينين كي گفتم ...
