ايرانی جماعت هميشه بايد همه چیز رو از حد بگذرونه ...
نه به شادی و بيرون ريختنا و پايکوبيا موقع يه پيروزی و نه به تازيدن های بی پرده موقع يک شکست؛
مسلمن اشتباهای فردی بازی يکشنبه و نتيجه ای که رقم خورد برای همه به يه اندازه تلخ و غير قابل قبول بوده و بسی جای حرف و انتقاد داره و چیزی که واضح و روشنتر از هر چیزی دیگه ای خودش رو نشون می ده اینه که بازم لنگیدن کارای گروهی با وجود کلی استعداد فردی؛ بهانه یک شادی کوچیک و مقطعی رو از یک ملت تشنه شادی گرفت و افسوس ...
ولی به عنوان يه ايرانی با تمام حس و حال بدی که بعد بازی داشتم ؛ از شنيدن اين همه بی احترامی و اين همه پرده گسيختن ها ی روزای اخیر به شدت بدم اومد ...
چقدر حرفای زشت ! چقدر جکها و اس ام اس های رکیک وبی معنا !
راستش موقع خوندن چند تا از اين اس ام اس ها اولش خنديدم و بعدش از خودم شرمم اومد؛ خنديدن به رکيک ترين حرفا - توهين آميز ترين جک ها - تخريب کردن موجوديت ديگران ؛ اونم ديگرانی که تا ديرزو جزء ای از محبوبترين ها بودن ( که اگه نبودن هم فرقی نمی کرد )
واقعن که ما هميشه همه چيز رو از حد می گذرونيم ...
کاشکی یواش یواش یاد می گرفتیم چی جوری شادی یا ناراحتیمون رو نشون بديم ؛ چی جوری نقد کنيم ؛ چی جوری شوخی کنيم و چه چیزایی رو به باده شوخی و تمسخر بگیریم ...
و ای کاش لحظه ای تاريخ و فرهنگ و نژادمون رو به خاطر می اورديم و عادلانه خودمون خودمون رو قضاوت می کرديم ...
نه به شادی و بيرون ريختنا و پايکوبيا موقع يه پيروزی و نه به تازيدن های بی پرده موقع يک شکست؛
مسلمن اشتباهای فردی بازی يکشنبه و نتيجه ای که رقم خورد برای همه به يه اندازه تلخ و غير قابل قبول بوده و بسی جای حرف و انتقاد داره و چیزی که واضح و روشنتر از هر چیزی دیگه ای خودش رو نشون می ده اینه که بازم لنگیدن کارای گروهی با وجود کلی استعداد فردی؛ بهانه یک شادی کوچیک و مقطعی رو از یک ملت تشنه شادی گرفت و افسوس ...
ولی به عنوان يه ايرانی با تمام حس و حال بدی که بعد بازی داشتم ؛ از شنيدن اين همه بی احترامی و اين همه پرده گسيختن ها ی روزای اخیر به شدت بدم اومد ...
چقدر حرفای زشت ! چقدر جکها و اس ام اس های رکیک وبی معنا !
راستش موقع خوندن چند تا از اين اس ام اس ها اولش خنديدم و بعدش از خودم شرمم اومد؛ خنديدن به رکيک ترين حرفا - توهين آميز ترين جک ها - تخريب کردن موجوديت ديگران ؛ اونم ديگرانی که تا ديرزو جزء ای از محبوبترين ها بودن ( که اگه نبودن هم فرقی نمی کرد )
واقعن که ما هميشه همه چيز رو از حد می گذرونيم ...
کاشکی یواش یواش یاد می گرفتیم چی جوری شادی یا ناراحتیمون رو نشون بديم ؛ چی جوری نقد کنيم ؛ چی جوری شوخی کنيم و چه چیزایی رو به باده شوخی و تمسخر بگیریم ...
و ای کاش لحظه ای تاريخ و فرهنگ و نژادمون رو به خاطر می اورديم و عادلانه خودمون خودمون رو قضاوت می کرديم ...
