...

اكثر اوقات روز مرگي ها، ذهن مشغولي ها و گرفتاريا، قدرت و نفوذپذيري ِ خيلي وقايع و حوادث مهم رو مي گيره و يه جورايي اونارو كمرنگتر از اونچه كه هست نشون مي ده؛ گاهي اوقات يه اتفاق خوشحال كننده ديگه خوشحال كنندگي هميشگيش رو نداره و يا يه حادثه ناراحت كننده ناراحت كنندگي ِ هميشگي و ذاتيش رو ...
ولي هر از گاهي يه چيزايي رنگ و بويي كه بايد داشته باشه و ازش انتظار ميره رو، به خوبي حفظ مي كنه ...
يكي از اين مورداي حالا ديگه كم ياب، شنيدن صداي تو بود مريم عزيزم ؛

" فردا مراسم عقد ِ، البته خيلي كوچولو و خصوصي"

دوروبرم زياد ديدم روابط عاطفي كه هر كدوم تو نوع خودش قشنگ بوده و تو زمان خودش مثال زدني؛ ولي عمر طولاني نداشته و گاهي هم به بدترين و تلخ ترين شكل به ته خط رسيده ..
شايد همينه كه باعث شد از شنيدن صدات و از شنيدن خبري كه خيلي ام غير منتظرانه نبود اونقدر خوشحال بشم كه يه شب ازشباي بيداري و بي خوابيم رو تمام و كمال بهش فكر كنم ؛ با خودم كلي بخندم و يه كوچولو ام گريه كنم ؛)


به سرانجام رسيدن رابطه اي كه احساس و منطق به يه اندازه چاشنيش بوده ؛ همه جوره بهت تبريك مي گم؛ البته براي كسي مثل من كه تو رو خوب خوب مي شناسه خيلي ام دور از ذهن نبود؛ شايد تو امروز جواب بخشي از خوبيا و مهربونياتو رو گرفته باشي ...

اميدوارم هر دوتون قدر تمام چيزايي كه باعث اين شراكت قشنگ شده رو بدونيد

يه دنيا تبريك ...